ΑΝΕΜΟΜΥΛΟΣ
Ιστορική εξέλιξη
Η αιολική ενέργεια μια από τις παλαιότερες μορφές
φυσικής ενέργειας, αξιοποιήθηκε από πολύ νωρίς για την παραγωγή μηχανικού έργου
και έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην εξέλιξη της ανθρωπότητας. Η σημασία της
ενέργειας του ανέμου φαίνεται στην
Ελληνική μυθολογία όπου ο Αίολος διορίζεται από τους Θεούς του Ολύμπου ως
“Ταμίας των ανέμων”. Ο άνθρωπος πρωτοχρησιμοποίησε την αιολική ενέργεια στα ιστιοφόρα πλοία,
γεγονός που συνέβαλε αποφασιστικά στην
ανάπτυξη της ναυτιλίας. Μια άλλη εφαρμογή της αιολικής ενέργειας είναι οι
ανεμόμυλοι.
Μαζί με τους νερόμυλους συγκαταλέγονται στους
αρχικούς κινητήρες που αντικατέστησαν τους μυς των ζώων ως πηγές ενέργειας.
Διαδόθηκαν πλατιά στην Ευρώπη επί 650 χρόνια, από τον
12ο μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα, οπότε άρχισε σταδιακά να περιορίζεται η χρήση
τους, λόγω κυρίως της ατμομηχανής. Η οριστική τους εκτόπιση άρχισε μετά τον Α’
Παγκόσμιο πόλεμο, παράλληλα με την ανάπτυξη του κινητήρα εσωτερικής καύσεως και
την διάδοση του ηλεκτρισμού. Κατά τη δεκαετία του 1970 , το ενδιαφέρον για την
εκμετάλλευση της αιολικής ενέργειας με ανεμογεννήτριες και ανεμόμυλους
ανανεώθηκε λόγω της ενεργειακής κρίσης και των προβλημάτων που δημιουργεί η
ρύπανση του περιβάλλοντος.
Μέση Ανατολή: Ο ανεμόμυλος είναι μια διάταξη που
χρησιμοποιεί ως κινητήρια δύναμη την κινητική ενέργεια του άνεμου (αιολική
ενέργεια). Χρησιμοποιείται για την άλεση σιτηρών, την άντληση νερού και σε
άλλες εργασίες. Φαίνεται ότι οι αρχαίοι λαοί της Ανατολής χρησιμοποιούσαν
ανεμόμυλους, αν και η πρώτη αναφορά σε ανεμόμυλο (ένα περσικό συγκρότημα
ανεμόμυλων του 644 μ.Χ.) εμφανίζεται σε έργα Αράβων συγγραφέων του 9ου μ.Χ.
αιώνα. Αυτό το συγκρότημα των ανεμόμυλων βρισκόταν στο Σειστάν, στα σύνορα της
Περσίας και Αφγανιστάν και ήταν “οριζόντιου τύπου” δηλαδή με ιστία (φτερά)
τοποθετημένα ακτινικά σε έναν “κατακόρυφο άξονα”. Ο άξονας αυτός στηριζόταν σε ένα
μόνιμο κτίσμα με ανοίγματα σε αντιδιαμετρικά σημεία για την είσοδο και την
έξοδο του αέρα. Κάθε μύλος έδινε απευθείας κίνηση σε ένα μόνο ζεύγος
μυλόπετρες. Οι πρώτοι μύλοι είχαν τα ιστία κάτω από τις μυλόπετρες, όπως δηλαδή
συμβαίνει και στους οριζόντιους νερόμυλους από τους οποίους φαίνεται ότι
προέρχονταν. Σε μερικούς από τους μύλους που σώζονται σήμερα τα ιστία
τοποθετούνται πάνω από τις μυλόπετρες.
Τον 13ο αιώνα οι μύλοι αυτού του τύπου ήταν γνωστοί
στην Βόρεια Κίνα, όπου μέχρι και τον 16ο αιώνα τους χρησιμοποιούσαν για εξάτμιση του
θαλασσινού νερού στην παραγωγή αλατιού. Τον τύπο αυτό του μύλου χρησιμοποιούσαν
επίσης στην Κριμαία, στις περισσότερες χώρες της Δυτικής Ευρώπης και στις ΗΠΑ, μόνο
που λίγοι από αυτούς διασώζονται σήμερα. Ο πιο αντιπροσωπευτικός από όλους
αυτούς τους τύπους των ανεμόμυλων είναι ο τύπος με το “στροφείο σχήματος S’’
(S-Rotor) (εφευρέτης ο Φιλανδός S.J.Savinious) που ακόμη και σήμερα
χρησιμοποιείται σε φτωχές ή απομονωμένες περιοχές λόγω της φτηνής και εύκολης
κατασκευής του.
Οι πρώτοι ευρωπαϊκοί ανεμόμυλοι: Ο ανεμόμυλος έφτασε
στην Ευρώπη από τους Άραβες, χρησιμοποιήθηκε δε στον τύπο του κατακόρυφου
ρωμαϊκού υδραυλικού τροχού, με τη διαφορά ότι ο ανεμόμυλος είχε στην θέση του
τροχού κατακόρυφα φτερά που μετέδιδαν την κίνηση στις μυλόπετρες με ένα ζεύγος
οδοντωτών τροχών. Οι πρώτοι τέτοιοι περιστρεφόμενοι μύλοι εμφανίστηκαν στη
Γαλλία το 1180, στην Αγγλία το 1191 και στη Συρία
την
εποχή των Σταυροφοριών (1190). Στις αρχές του 14 ου αιώνα αναπτύχθηκε στη
Γαλλία ο ανεμόμυλος σε σχήμα πύργου (ξετροχάρης), Σε αυτόν τον τύπο ανεμόμυλου
οι μυλόπετρες και οι οδοντωτοί τροχοί ήταν τοποθετημένοι σε ένα σταθερό πύργο
με κινητή οροφή ή “κάλυμμα”, στην οποία στηρίζονταν τα ιστία και η οποία
μπορούσε να στραφεί επάνω σε ειδική τροχιά, στην κορυφή του πύργου. Ο
“περιστρεφόμενος ανεμόμυλος με κοίλο
εσωτερικά
άξονα” επινοήθηκε στις Κάτω Χώρες στις αρχές του 15ου αιώνα. Διέθετε έναν
κατακόρυφο άξονα με γρανάζια στα δύο του άκρα ο οποίος περνούσε μέσα από τον
κοίλο άξονα και κινούσε ένα τροχό με περιφερειακά διαταγμένα σκαφίδια που
μετέφερε το νερό σε υψηλότερη στάθμη.
Πηγή:Internet
Εργασία του μαθητή Αριστοτέλη Δ.
Στην παιδική βιβλιοθήκη υπάρχουν 14.000 τόμοι και μπορούν στις δραστηριότητές της να συμμετέχουν παιδιά από 4 – 14 χρονών. Η αίθουσά της βρίσκεται στο ισόγειο και είναι ένας ζεστός πολύχρωμος χώρος. Επίσης το
Βαφοπούλειο διαθέτει και πληροφοριακό τμήμα. Βρίσκεται στον πρώτο όροφο και
έχει 13.000 τόμους εγκυκλοπαίδειες, λεξικά και περιοδικά. Παράλληλα έχει και
Δανειστική βιβλιοθήκη για παιδιά 14 χρονών και πάνω. Βρίσκεται στο δεύτερο
όροφο και περιέχει 24.000 τόμους βιβλίων ελληνικής και ξένης λογοτεχνίας.
